Οι πυλώνες ανάπτυξης της αγροτιάς στον κάμπο της Ηλείας

Ο ηλειακός Κάμπος μπορεί και πρέπει να παραμείνει η ατμομηχανή της Αγροτιάς. Αλλά μιας Αγροτιάς που παρακολουθεί τις εξελίξεις, γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστική κι εξασφαλίζει στους εργάτες της γης όχι μόνο τα απαραίτητα προς το ζην, αλλά προοπτική και υψηλό επίπεδο

ζωής.

Να πούμε μια σκληρή αλήθεια; Οι αγρότες της Ηλείας και ιδιαίτερα του Κάμπου δεν γνωρίζουν πόσο πιο ανταγωνιστικοί θα ήταν αν αναδιάρθρωναν τις καλλιέργειές τους, αν εκμεταλλεύονταν τη βιολογική γεωργία, αν δεν έκαναν κατάχρηση φυτοφαρμάκων… Και δεν γνωρίζουν όχι γιατί αδιαφορούν, κάθε άλλο, αλλά γιατί δυστυχώς δεν τους ενημερώνουν οι υπηρεσίες, που είναι εντεταλμένες για αυτό το σκοπό.

Απόρροια αυτής της άγνοιας είναι κατά κανόνα η επιλογή καλλιεργειών που δεν έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Αναφέρω ένα παράδειγμα, χωρίς να είμαι γεωπόνος, αν και μου το είπαν άνθρωποι που γνωρίζουν και θέλουν να δουν την αγροτιά του Κάμπου να αναπτύσσεται: Είναι δυνατόν η καλλιέργεια του καλαμποκιού, όπως γίνεται σήμερα, να ανταγωνιστεί εκείνη του Γάλλου αγρότη, ο οποίος έχει τουλάχιστον 5.000 στρέμματα στη διάθεσή του, και ο καλός Θεός του τα ποτίζει δωρεάν δέκα μήνες το χρόνο; Όχι βέβαια. Αντίθετα, αν μερικοί από τους καλλιεργητές καλαμποκιού του Κάμπου αποφασίσουν να μετατρέψουν το καλαμπόκι που σήμερα καλλιεργούν σε καλαμπόκι λ.χ. για παιδικές τροφές, ή για τα ράφια των super markets, τότε πράγματι θα το διέθεταν σε ικανοποιητικές τιμές και θα είχαν μεσοπρόθεσμα εξασφαλισμένη μια αγορά που θα τους επέτρεπε να ζουν αρκετά καλά. Δεν ξέρουμε, λ.χ. ότι η περιοχή του Κάμπου της Ηλείας δίνει πολύ άμυλο, πράγμα που κάνει νόστιμο το καλαμπόκι; Γιατί δεν εκμεταλλευόμαστε αυτό το προφανές συγκριτικό μας πλεονέκτημα; Η απάντηση δόθηκε παραπάνω…

Να μιλήσουμε για την άγνοια των πλεονεκτημάτων που θα υπάρξουν αν καλλιεργηθεί η σκεπαστή πατάτα; Σε άλλη ανάρτηση κάνουμε λόγο για την κορωνέικη ελιά, την οποία το παγκοσμίως καταξιωμένο Ινστιτούτο Ελιάς της Μάλαγα χαρακτηρίζει ως κορυφαία σε όλο τον κόσμο, προσθέτοντας ως μόνο μειονέκτημα την κατά περίπου 30% μειωμένη απόδοσή της; Να μιλήσουμε για το ότι δυστυχώς στην Ηλεία σε λίγα χρόνια, αν ακολουθηθεί η σημερινή φθίνουσα πορεία, δεν θα καλλιεργείται καθόλου η σταφίδα, που είναι μοναδική σε γεύση και αρώματα; Θα απεμπολήσουν έτσι, αμαχητί, αυτό το μεγάλο τους πλεονέκτημα οι κάτοικοι λ.χ. της Ωλένης;

Αλλά ας επιστρέψουμε στον Κάμπο και στα δικά του συγκριτικά πλεονεκτήματα στον αγροτικό τομέα: Δεν θα είναι υποβοηθητικό των παραγωγών του Τραγανού, αν εκεί δημιουργηθεί ένα Εργοστάσιο Φυσικής Ξήρανσης Πιπεριάς; Ξανακάνω αυτή την πρόταση σε ανάρτηση στο youtube για το Τραγανό.

Καταλήγω: Ο Κάμπος της Ηλείας μπορεί και πρέπει να παραμείνει η ατμομηχανή της αγροτιάς όχι μόνο για το νομό μας, αλλά ίσως για ολόκληρη την Πελοπόννησο. Για να συμβεί, όμως, αυτό, χρειάζεται να στηθεί εξαρχής ένας ολόκληρος επιστημονικός και ερευνητικός μηχανισμός υποστήριξης της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών. Κι επειδή μηχανισμός στηριγμένος μόνο σε έναν άξονα, κινδυνεύει με κατάρρευση, προτείνω συγκεκριμένα να επιδιωχθεί η δημιουργία δυο συμπληρωματικών φορέων που θα τροφοδοτούν συνεχώς τους αγρότες του Κάμπου και ολόκληρης της Ηλείας με πληροφόρηση και υποστήριξη: Πρώτον, ένα ΤΕΙ γεωργικής παραγωγής με έδρα την Αμαλιάδα και δεύτερον ένα Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών με έδρα τα Λεχαινά ή τη Γαστούνη. Για το πρώτο πρέπει να αποφασίσουμε και να πιέσουμε το Υπουργείο Παιδείας, για το δεύτερο πρέπει να συνεννοηθεί η τοπική κοινωνία, με προεξάρχουσα την Αυτοδιοίκηση.